Lekcja jogi z Geetą Iyengar
Zajęcia jogi z Geetą Iyengar w RIMYI w Punie, 2.06.2000
(jest to techniczny zapis zajęć, którego nie można zrozumieć bez praktyki jogi i doświadczenia na sobie znaczenia poszczególnych poleceń, niestety nie sposób też przekazać energii i intensywności zajęć, podkreślenia A.B.)
- virasana-skłon do przodu
- uttanasana
- tadasana
- urdhva-hastasana
a) ręce osobno, wyciągnij przednie części ramion, otwórz pachy
b) spleć palce rąk, przekręć nadgarstki, wyciągnij ręce ponad głową, wyciągnij boczne żebra, cofnij golenie, podnieś rzepki kolan,
c) zmiana splotu palców, - tadasana: golenie w tył, szerokie tyły ud, pośladki z dala od siebie, mocno wypchnij wewnętrzne kolana w tył
- dandasana: skręć rękami nasady ud do wewnątrz, wyciągnij łydki na zewnątrz, dociśnij golenie do ziemi, wydłuż ścięgna Achillesa, otwórz tyły kolan, odsuń je od guzów kulszowych, a pięty odsuń z dala od tyłów kolan, małe palce stóp przyciągnij w stronę tułowia,
- tadasana: dolne części goleni w tył, ta sama praca nóg co w dandasanie,
- dandasana: zobacz i poczuj, które punkty na piętach dotykają do ziemi, mają to być identyczne punkty na obu piętach, dociśnij je mocno do ziemi, wyciągnij palce stóp do góry,
- adho-mukha-svanasana: akcja nóg jak z dandasany, golenie w tył, wewnętrzne uda w tył i do góry w stronę pośladków, pośladki z dala od pięt, otwarte tyły kolan, punkty na piętach, które przed chwilą w dandasanie dociskałeś do ziemi wypchnij w tył, aby wydłużyć stopy,
- uttanasana,
- urdhva-hastasana,
- utkatasana: wyciągnij ręce od dolnych żeber, pośladki w dół, wklęsłe plecy,
- tadasana: silne, świadome nogi,
- trikonasana: przenieś całą dotychczasową pracę nóg do tej pozycji,
- dandasana: silne, świadome nogi,
- trikonasana,
- upavistha konasana: wydłuż ścięgna Achillesa, wewnętrzne części łydek, tyły pięt dociśnięte do ziemi, boczne żebra do góry,
- parsvakonasana: pośladek zginanej nogi odsuwa się od kolana, tył uda długi jak w upavistha-konasanie, w tylnej nodze śródstopie skręca się od wewnętrznej kostki do zewnętrznej, silne łuki stóp,
- sirsasana: nogi z dandasany,
- janu-sirsasana (lewa noga prosta) lewa noga jak w dandasanie, prawe kolano w tył, zazwyczaj w tej pozycji przenosimy ciężar ciała na lewy pośladek, jest to błąd – usiądź na prawym pośladku tak samo jak na lewym i wtedy skręć brzuch w lewo
a) tułów pionowo jak w dandasnie, ręce na ziemi przy biodrach, wyciągnij boczne żebra, wszystkie kręgi kręgosłupa w głąb ciała, dolne części łopatek w głąb
b) złap za palce stopy, ale dalej utrzymuj pracę tułowia i kręgosłupa, łopatki przyklejone do pleców
c) pochyl się w dół tak, żeby głowa była na przedłużeniu kręgosłupa, ani niżej, ani wyżej – tułów to pociąg, głowa to lokomotywa, kość ogonowa to ostatni wagon, pociąg jedzie do przodu, łokcie szeroko, wyciągnięte boki tułowia, mały palec stopy do głowy, tył pięty dociska do ziemi, palce stopy wyciągnięte do góry, - janu-sirsasana drugi raz,
- paścimottanasana,
a) nogi z dandasany, tułów prostopadły do ziemi, plecy wklęsłe
b) złap za palce, plecy wklęsłe
c) pochyl się w przód i wyciągaj bocznymi żebrami - salamba-sarvangasana: nogi osobno, stopy oddalone na szerokość bioder, łatwiej w ten sposób wyciągnąć wewnętrzne pięty i cofnąć wewnętrzne kolana, pojawia się lekkość w pozycji, po złączeniu stóp zachowaj tą samą lekkość pozycji,
- eka pada salamba-sarvangasana: 2 razy, gdy opuszczasz nogę miednica nie pochyla się, gdy lewa noga opuszczana jest w dół, lewa strona miednicy powinna być podnoszona
- halasana,
- paścimottanasana (na krawędzi kocy z halasany), stopy na szerokość bioder, fazy a-b-c, jak powyżej,
- dandasana: ręce na ziemi przy biodrach, poczuj wyciągnięcie bocznych żeber i długość tułowia od guzów kulszowych do barków,
- halasana: zachowaj tą samą długość tułowia, jaka była w dandasanie,
- setu bandha sarvangasana na klocku, stopy przy ścianie, górne uda związane paskiem,
- savasana: rozluźnij mięśnie twarzy, dolna szczęka opada w dół, wtedy w gardle pojawia się przestrzeń – obserwuj wydechy, jeżeli strumień powietrza jest wąski i płynie przy przegrodzie nosa, umysł jest aktywny, jeżeli wydech jest szeroki i dotyka bocznych wewnętrznych powierzchni nozdrzy, umysł zatrzymuje się, obserwuj to, oddech jest narzędziem służącym do poznania umysłu – na wydechach okrężnym ruchem górna cześć czoła opada do dolnej części czoła, oczy do policzków, broda w dół.
Ćwiczył i spisał Adam Bielewicz