Top
 

Joga Iyengara

BKS Iyengar

BKS IyengarBKS Iyengar (1918-2014) jest największym współczesnym nauczycielem jogi i wybitną światową osobowością.

Uczył m.in. Yehudi Menuhina, królową Belgii Elżbietę, Jiddu Krishnamurtiego, Aldousa Huxleya.
Popularyzował jogę od 18 roku życia. Przez całe życie zadziwiał niespotykaną sprawnością i energią. Był niezrównanym ekspertem w sztuce jogi i inspiracją dla milionów uczniów z całego świata.
W czasie swej błyskotliwej kariery rozwinął innowacyjną metodę pracy zwaną od jego nazwiska Jogą Iyengara. Sięga ona do źródeł indyjskiej tradycji – Jogasutr Patandżalego.

Wraz z córką Geetą i synem Prashantem nauczał i doskonalił swą metodę w Ramamani Iyengar Memorial Yoga Institute w Punie w Indiach. Jest to miejsce odwiedzane przez setki nauczycieli, którzy zdobyte tu doświadczenie przekazują uczniom w swoich krajach. Metoda ta jest najpopularniejszym rodzajem jogi praktykowanym na świecie.

Autor książki ‘Światło Jogi’ – uważanej za biblię jogi oraz książek ‘Światło Pranajamy’, ‘Światło Jogasutr Patandżalego’, ‘Drzewo Jogi’, ‘Sztuka Jogi’ i ‘Światło Asthanga Jogi’.

B.K.S. Iyengar jest pionierem w terapeutycznym zastosowaniu jogi w leczeniu wielu schorzeń. Jego wiedza i doświadczenie zostały uznane i docenione przez współczesną medycynę. Dzięki wykorzystaniu do praktyki jogi pomocy (ławek, lin, krzeseł…) uczynił ją dostępną dla wszystkich. Umożliwił czerpanie maksymalnych korzyści z ćwiczeń niezależnie od indywidualnych ograniczeń osób ćwiczących.
Swoje życie poświęcił praktyce i samobadaniu. W niezwykły sposób rozwinął sztukę jogi oraz sposób jej nauczania.

B.K.S. Iyengar o jodze

Joga jest dziedziną wieloaspektową. Celem i kulminacją praktyki jogi jest poznanie duszy, jednak po drodze pojawia się mnóstwo korzystnych efektów ubocznych, na przykład zdrowie, szczęście, spokój i równowaga. W tym sensie jogę można nazwać terapią.

Joga Iyengara

Ciało, umysł, emocje stanowią nierozerwalną całość, wzajemnie na siebie wpływają. Odkrywając zakodowane w ciele nieświadome wzorce w postaci sztywności mięśni i stawów lub ich nadmiernej słabości, nieprawidłowej postawy, zablokowanego oddechu, docieramy do źródeł naszych życiowych postaw. Dzięki ćwiczeniom mamy szansę ich przekształcenia.

Pozycje stojące
Najważniejsze ćwiczenia dla osób początkujących. Harmonijnie rozwijają całe ciało, odblokowują nogi, przywracają kontakt z ziemią, dają podstawę do dalszej pracy.

Dynamiczne sekwencje np. cykl powitania słońca
Dają siłę i wytrzymałość. Bardzo szybko ożywiają i rozgrzewają nawet głębokie warstwy ciała.

Skręty
Uelastyczniają i wzmacniają kręgosłup, biodra i barki. Oczyszczają i regenerują wewnętrzne narządy brzucha. Przywracają witalność.

Skłony w przód
Rozładowują napięcia zgromadzone w nogach i plecach. Uczą rozluźnienia, głęboko regenerują i wyciszają.

Pozycje odwrócone np. świeca, stanie na głowie
Stanowią sedno ćwiczeń jogi. Poprzez odwrócenie siły grawitacji w ciele powodują obfite ukrwienie i dotlenienie mózgu, przywracają harmonię gruczołom, pogłębiają oddech, energetyzują.

Wygięcia w tył
Najtrudniejsza grupa ćwiczeń. Otwierają serce, usuwają stany depresyjne, dają pozytywne podejście do życia i pewność siebie.

Pozycje balansowe
Utrzymywanie równowagi na rękach daje poczucie lekkości ciała, rozbudowuje  klatkę piersiową, daje poczucie równowagi.

Relaks
Pozwala doświadczyć stanu całkowitego rozluźnienia ciała ( jak w czasie snu głębokiego) przy zachowaniu pełnej świadomości. Daje uwagę i wrażliwość potrzebną do pracy z oddechem.

Ćwiczenia oddechowe
Pełny i świadomy oddech dostarcza organizmowi niezbędnej energii, prowadzi do koncentracji i kontaktu z najgłębszymi pokładami nas samych. Zmiana sposobu oddychania pozytywnie wpływa na stan emocjonalny.

Korzenie jogi

Najstarszymi znanymi świadectwami istnienia jogi są pochodzące z 2500 roku p.n.e. figurki i pieczęcie przedstawiające postacie w pozycjach jogi odkryte w Harappie nad Indusem i w Mohendżo Daro.
Jednakże istnieją hipotezy mówiące o istnieniu jogi dużo wcześniej.

Wedy, Upaniszady, Mahabharata

Pierwszymi pisanymi źródłami mówiącymi o jodze są Wedy (w sanskrycie weda oznacza wiedzę), starożytne księgi indyjskie, których powstanie datuje się na XV wiek p.n.e. Joga jest tam opisana jako stan wyciszenia oraz opanowania umysłu, intelektu i zmysłów.
W Upaniszadach (VIII w p.n.e) występują przejęte z jogi koncepcje opisujące medytację jako główny środek pozwalający na uzyskanie bezpośredniego wglądu w istotę rzeczy.
Obszerny opis jogi pojawiła się około VI w. p.n.e., kiedy to powstał poemat epicki Mahabharata. Jedną z części Mahabharaty jest Bhagawadgita, przedstawiająca mit o wojowniku Ardżunie, którego Kriszna naucza jogi.

Jogasutry Patańdżalego

Jogasutry PatańdżalegoSystem jogi klasycznej został zebrany i opracowany w Jogasutrach powstałych w III w. p.n.e., przypisywanych mędrcowi Patańdżalemu.
Jogasutry to pierwszy jednolity tekst o jodze składający się ze 195 sutr – aforyzmów. Stamtąd pochodzą podstawy filozoficzne jogi.

Klasyczna joga opisana przez Patańdżalego ma osiem stopni.
Dwa pierwsze stopnie są praktykami wstępnymi, przygotowującymi do właściwej praktyki – yamy i niyamy pomagają uporządkować kontakty ze światem zewnętrznym oraz wyrobić niezbędną do praktyki dyscyplinę wewnętrzną.
Trzy kolejne związane są z poszukiwaniami zewnętrznymi – asany oddziaływają na ciało, tworząc je silnym i zdrowym, pranayama i pratyahara uczą regulacji oddechu, a przez to kontroli zmysłów i umysłu.
Dharana, dhyana oraz samadhi to praktyki wewnętrzne – poszukiwania duszy, pozwalające na odnalezienie harmonii ze sobą i światem.

Podstawy ośmiostopniowej ścieżki jogi Patańdżalego

  1. Yamy – uniwersalne przykazania moralne: niekrzywdzenie, prawda, nie kradzenie, wstrzemięźliwość, niezachłanność.
  2. Niyamy – zasady postępowania: czystość, zadowolenie, zapał, poznawanie samego siebie, poświęcenie się.
  3. Asany – pozycje jogi. Przywracają ciało do stanu zdrowia i witalności, rozwijają sprawność i wytrzymałość, wpływają na pracę mięśni, stawów, nerwów i gruczołów wewnętrznych.
  4. Pranayama – kontrola energii życiowej (prana) poprzez regulację oddechu. Utrzymanie pełnego, stabilnego oddechu pozwala wyciszyć i skoncentrować umysł.
  5. Pratyahara – wycofanie uwagi ze świata zewnętrznego poprzez rozluźnienie zmysłów i skierowanie uwagi do wnętrza.
  6. Dharana – stan koncentracji osiągnięty dzięki opanowaniu ciała przez asany, umysłu przez pranayamę, a zmysłów przez pratyaharę.
  7. Dhyana – kontemplacja, która powstaje w wyniku długotrwałej koncentracji. Ciało, umysł, zmysły, intelekt i ego są zintegrowane z obiektem medytacji.
  8. Samadhi – ostateczny cel jogi i innych systemów rozwoju. Stan w którym ciało i zmysły odpoczywają jak w śnie głębokim, a władze umysłu i intelektu pozostają w stanie czuwania. Stan ten charakteryzuje się odczuwaniem głębokiego spokoju, totalnej świadomości tego co jest tu i teraz oraz doświadczeniem braku podziałów na “ja” i świat zewnętrzny.